Dag 3 in de bush-bush

13:20

Jaja, het is al de derde dag hier in Västerås en Skultuna .... and I´m still alive! Vanmorgen gebeurde er niets speciaals (ja, je leest het goed).
Hoewel ik voor het eerst echt alleen de bus moest nemen vanmorgen, gelukkig zette de vader mij af aan de bushalte (anders zou ik 5km te voet moeten lopen) en daar moest ik 10 minuten wachten op mijn bus.

Op mijn stage zeiden ze me dat ik om 8uur moest beginnen, en aangezien de bus om 7u35 kwam zag ik het vrij somber in, de rit duurde namelijk een half uur en ik zou nog een 20 minuten moeten stappen naar mijn stageplaats.
Gelukkig bleek het mijn collega´s en baas niet veel uit te maken, ze hadden er begrip voor dat ik van zo ver moest komen en ze vonden het oke.

Oh, dat is ook zo grappig, telkens als mensen me vragen waar ik verblijf en ik zeg "Skultuna" dan kijken ze eens pijnlijk en zeggen "oh... oh dear". Hahaha!

De mensen op mijn stageplaats zijn stuk voor stuk heel vriendelijke mensen, ondertussen heb ik al met iedereen "samengewerkt" en ook fika gehouden natuurlijk.  I ♥ FIKA!
Moeten ze in België ook invoeren vind ik.
Ik ging vanmiddag met de collega van Jenny (de secretaresse) naar het restaurant waar ik gratis eten zou krijgen. Bleek dat ik daar een coupon voor nodig had (die ik natuurlijk niet heb) dus hebben ze het opgeschreven en dan moest ik dat als ik een coupon had maar daarop laten zetten.

Nog een leuk weetje dat we al even te weten gekomen zijn, de superschattige hond waar ik in België al op zat te wachten (die van mijn gastgezin) blijkt gewoon een gremlin te zijn die soms gewoon uit het niets bijt! Oke, daar gaan de uitlaatbeurtjes dus.

Vandaag was er niet erg veel werk op mijn stage, in de werkplaats waren ze een nieuwe kerel aan het inwerken en dus moest ik bij Jenny op het bureau gewoon zitten en ze legde me toen ook alles uit over het programmeren van de producten in een 3D-systeem dat alle informatie doorstuurt naar de printers die het product maken.
Heel interessant moet ik zeggen, want zoiets had ik nog nooit gezien, heel erg high-tech allemaal! Maar na de lunch moest ook Jenny weg, zij moest haar moeder gaan aflossen thuis want haar oudste dochtertje heeft windpokken. Dus vanaf een uur of half 2 had ik niet echt iets te doen en ben ik beginnen schrijven aan mijn blog en in mijn portfolio van school.

De groep van België heeft afgesproken om woensdagavond naar de cinema te gaan met z´n allen en ook de Zweedse leerlingen die meewillen gaan kunnen mee.
Laure-Anne en ik hebben dit met ons gastgezin al geregeld en ze vonden het heel erg leuk dat we zoiets met de groep gingen doen.

Ik ben blij dat ik van iedereen tot nu toe alleen maar positieve dingen heb gehoord over de stage, soms vind ik het best jammer dat ik als enige op deze plek zit. Maar langs de andere kant, met wat zouden ze hier nog een extra iemand kunnen bezighouden?

18:30

De weg naar huis wordt steeds minder moeilijk, ook omdat Laure-Anne en ik voor we vertrokken nog naar de Subway gingen met Robbe en Hanne en op de bus hebben Laure-Anne en ik goed kunnen lachen met onze "miserie" zoals we het noemen. 

We eten hier vrij weinig overdag (en soms ook 's avonds) omdat we het vaak niet lusten of omdat het zelfbediening is. 

En vandaag had Laure-Anne enkel 2 appels gegeten doorheen de dag. Dus zei ze tegen mij "Achja, one apple a day keeps the doctor away." waarop ik antwoordde "But two, is NOT okay!"  haha. 

Met de vijf minuten die ik heb om te douchen kom ik gelukkig toe blijkt wel... een grote opluchting! Want dat doet toch altijd wel goed. 

Tijdens het eten daarnet kregen nog wat éxtra leuke informatie over ons leuke woonplaatsje (Skråmsta). Blijkbaar woonden een tijdje terug hier zeker 8 wolven in de bussen rondom ons huis, nu zijn het er NOG maar 3. En ohja, een kilometer verder is onlangs ook een beer gezien. En het leukste van al dit, ze zijn NIET bang van mensen. Avondwandeling? Vergeet het maar hoor! 

Na dit spannende diner zitten Laure-Anne en ik terug op onze kamer, want de oudste jongen heeft enkele vrienden uitgenodigd (hoe die mensen hier weggeraken mag Joost weten) en het geluid van zoemende motoren raast hier door het hele huis. 

Morgen ben ik er weer met meer .... avontuur! Maar eerst heb ik wat foto's voor jullie : 

 Alle wegen leiden naar ............. Tilburg?

Nieuwe ouders zijn naar de winkel geweest...? 

Hoog bezoek op mijn stage, ja ja, Rudy&Theo!