Tot ik hoorde dat de hond verkocht zou worden omdat niemand hem uit wou laten... En hondenvriend die ik ben... Stelde ik voor om mee te gaan als iemand ging. Had ik snel spijt van, want de hond bijt en springt de hele tijd. Ook gingen we wel 2 kilometer de wildernis in en wad ik doodsbang dat er wilde dieren ons pad zouden kruisen... Dat deden ze niet, oef!
Maar op een gegeven moment zag de hond iets in de verte, de duisternis... Hij begon te trekken en sleurde Leonora mee, ze liet hem los.... Het slimste wat ze kon doen denk ik, nog voor we teug thuis waren kwamen we hem terug tegen, ik was opgelucht en bang te gelijk.
Na meer dan een uur kwamen we terug thuis, Laure-Anne ging er al vanuit dat ik opgegeten was door beren, wolven of elanden. Haha. Gelukkig hadden de beesten door dat ik niet te eten was, een beetje taai enzo... :D
Ik ga nu slapen, als ik dat nog kan , tot morgen!!! Love you all p
0 comments:
Post a Comment